NOWICJAT, nazywany też Okresem Wstępnym, to czas przeznaczony na rozpoznanie, utwierdzenie i rozwój własnego powołania. W tym okresie kandydaci przygotowują się do wejścia w życie Stowarzyszenia przez poznanie dzieła i duchowości pallotyńskiej oraz praktykę życia we wspólnocie.
W pierwszym roku nowicjusze przebywają w Domu Okresu Wstępnego wspólnego dla obu Prowincji w Ząbkowicach Śląskich. Na zakończenie nowicjatu otrzymują strój Stowarzyszenia Apostolstwa Katolickiego: sutannę z pasem.
Drugi rok nowicjatu to jednocześnie pierwszy rok studiów w pallotyńskim Wyższym Seminarium Duchownym w Ołtarzewie.
Ten rok kończy się pierwszą konsekracją czasową (czyli przyrzeczeniami złożonymi na rok). Następnie konsekracja czasowa jest kilkakrotnie odnawiana i kończy się uroczystym aktem złożenia konsekracji wiecznej.
Nowicjusze mają rozwijać swoją przyjaźń z Jezusem Chrystusem i stopniowo przez modlitwę i liturgię Kościoła, wchodzić w tajemnicę Jego życia. Poza tym w wydarzeniach codziennego życia starają się rozpoznać działanie Boga i żyć zgodnie z Jego wolą.
Poznają też charyzmat Stowarzyszenia, z którym chcą się złączyć przez przyrzeczenia oraz uczą się żyć we wspólnocie braterskiej. Aby ten cel zrealizować pallotyńscy nowicjusze podlegają – formacji w potrójnym aspekcie:
1. Kształtowanie dojrzałości ludzkiej
Celem tej formacji jest taki rozwój osobowości Nowicjusza, który pozwalałby mu w sposób wolny i odpowiedzialny podejmować zadania, wynikające z otrzymanego powołania.
Cel ten realizuje się przez stałą troskę o integrację:
a) rozwoju intelektualnego;
b) dojrzałości emocjonalnej;
c) kształtowania woli;
d) formacji społecznej.
2.Troska o rozwój życia wewnętrznego
Formacja duchowa zmierza do tego, aby nowicjusze:
a) nauczyli się żyć w zażyłej i nieustannej łączności z Ojcem przez Syna Jego Jezusa Chrystusa w Duchu Świętym. Chodzi więc o rozbudzenie u Nowicjuszy szczerego i niezłomnego pragnienia świętości, która opiera się za życiu wiary, nadziei i miłości;
b) korzystali ze środków ułatwiających rozwój życia wewnętrznego.
Właśnie przez codzienną modlitwę osobistą i wspólnotową, przez codzienną Eucharystię (która jest ośrodkiem naszego dnia) oraz inne praktyki pobożności (medytacja, czytanie duchowne, nabożeństwa, itd.).
Nowicjusze wyrabiają w sobie swój własny rytm modlitwy.
Codziennym pokarmem jest czytanie i rozważanie Słowa Bożego oraz nabywanie umiejętności modlitwy odczytanymi tekstami. Ważnym też elementem jest stałe kierownictwo duchowe i regularne korzystanie z Sakramentu Pokuty przez co Nowicjusze formują swoje sumienie oraz życie na wzór Jezusa Chrystusa Apostoła Ojca Przedwiecznego.
3. Formacja ściśle pallotyńska
Tę formację realizuje się poprzez przygotowanie:
a) do konsekracji – chodzi o to, by Nowicjusz w pełni poznał czym jest konsekracja i aby świadomie podjął obowiązki wynikające z konsekracji pallotyńskiej;
b) do życia we wspólnocie – życie wspólnotowe oprócz wspólnej modlitwy realizuje się w ramach codziennej pracy (intelektualnej i fizycznej), wykonywania wspólnych obowiązków, wspólnego wypoczynku i rekreacji oraz zajęć sportowych;
to wspólne dzielenie ze sobą radości i trudów codziennego życia; współistnienie obok siebie wielu charakterów pozwala wzajemnie się poznać i ubogacić. W konsekwencji prowadzi to do nabycia umiejętności życia we wspólnocie i do wyrobienia w sobie postawy wspólnoto twórczej;
c) do apostolstwa Stowarzyszenia.
Formację apostolską w Nowicjacie realizuje się przez:
– ukazanie Nowicjuszom apostolskich celów Stowarzyszenia;
– kształtowanie ich postawy apostolskiej, otwartej na wszystkich ludzi, a szczególnie na najbardziej potrzebujących;
– przygotowanie do różnych zadań apostolskich.
ul. Piastowska 7
skr. poczt. 56
57-200 Ząbkowice Śląskie
tel. +48 74 815 16 25;
fax +48 74 815 33 32
e-mail: Ten adres pocztowy jest chroniony przed spamowaniem. Aby go zobaczyć, konieczne jest włączenie w przeglądarce obsługi JavaScript.